Το ‘’εγώ’’ μου είναι η σύνθεσή του εαυτού μου , η δύναμή μου, η ασπίδα μου, κάτι που οφείλω να προστατεύω καλά.. Τριγύρω μας συναντάμε ανθρώπους που παραμερίζουν το «εγώ» τους, για να είναι καλοί με τους άλλους, άνθρωποι εξυπηρετικοί, παραχωρητικοί, με μια διαρκή τάση να προσφέρουν χωρίς να ζητούν ανταλλάγματα. Φαίνεται σαν να μην τους επηρεάζει η εκμετάλλευση που πιθανόν να δέχονται από κάποιους ενίοτε, λες και δεν την βλέπουν, τρομάζοντας στην ιδέα της άρνησης μην τυχόν και δυσαρεστήσουν κανέναν από όσους έχουν δίπλα τους..
Φυσικά αυτό που βιώνεις όταν αγαπάς ανιδιοτελώς ,είναι ένα συναίσθημα ξεχωριστό που σε γεμίζει και πολλές φορές σε συγκινεί που προσφέρεις χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα ή αμοιβή. Αυτό όμως δεν έχει πραγματικά καμία σχέση με το να προσφέρεις το οτιδήποτε και οιαδήποτε στιγμή σου ζητηθεί επειδή πρέπει, επειδή έγινε συνήθεια ή γιατί νομίζεις ότι με αυτό τον τρόπο πετυχαίνεις την αποδοχή που ζητάς, αποφεύγοντας την κριτική, που τόσο φοβάσαι.
Το σεβασμό που σου αξίζει δε θα τον πάρεις προσπαθώντας συνεχώς να ικανοποιήσεις τους άλλους και κερδίζοντας τους φαινομενικά , με αυτό τον τρόπο. Το μόνο που κερδίζεις τελικά είναι να αφήνεις ανικανοποίητο εσένα και να γίνεσαι έρμαιο σε ξένα χέρια.
Επιδιώκοντας να φερθείς καλά σε όλους, τελικά δε φέρεσαι σ' εσένα όπως θα έπρεπε, καταπιέζεις επιθυμίες, συναισθήματα και ανάγκες σου, αρκεί να μην αρνηθείς τίποτα και σε κανέναν. Πείθεις πολύ καλά τον εαυτό σου ότι κάνεις αυτό που θες ενώ στην πραγματικότητα δεν δίνεις λογαριασμό για το τί έχεις ανάγκη, δίνεις προτεραιότητα στους άλλους και αφήνεις τον εαυτό σου τελευταίο. Και γιατί να μην σε αφήσουν και οι άλλοι τελευταίο?
Ξέρεις πόσοι υπάρχουν τριγύρω μας που θα πατήσουν επί πτωμάτων και επί του δικού σου φυσικά, που θα εξαπατήσουν και μετά αντί να θυμώνεις με αυτούς που δεν σε σεβάστηκαν, μήπως να αναλογιστείς πως πρώτος εσύ δεν σεβάστηκες τον εαυτό σου και πολύ ωραία τους άφησες τον χώρο να το κάνουν..
Σκέψου ότι ως «καλό παιδί» έχεις περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσεις ψυχολογικές διαταραχές εξαιτίας των «όχι» που δεν τόλμησες να ξεστομίσεις, των «θέλω» και των «έχω ανάγκη» που δεν ειπώθηκαν ποτέ, των υποχωρήσεων που έκανες ενώ δεν ήθελες. Τα καταχώνιασες, βρήκαν μια γωνιά και κρύφτηκαν, δημιούργησαν εσωτερικά προβλήματα, συγκρούσεις, εμφανίστηκαν ως ψυχοσωματικά και μόλις δοθεί η κατάλληλη αφορμή το ξέσπασμα είναι αναπόφευκτο.
Δεν είναι τυχαίο που οι άνθρωποι αυτοί όσο κι αν προσπαθούν δεν πετυχαίνουν την επιδοκιμασία και την αποδοχή που τόσο έχουν ανάγκη. Η αλήθεια είναι πως ξέρουμε να τους αναγνωρίζουμε στο πλήθος και τους συμπαθούμε, όμως δεν τους σεβόμαστε τόσο, δεν θα τους εκτιμήσουμε γιατί δεν μπορούν να σταθούν δυνατά μόνοι τους χωρίς φόβο. Δεν είναι υγιείς οι σχέσεις που βασίζονται σε μονομερές κι υπερβολικό δόσιμο. Οδηγούν στην καταπάτηση του ‘’εγώ’’ σου, προκαλεί θυμό, κι ας μην το καταλαβαίνεις, σε κάνει ευάλωτο, σε υποδουλώνει.
Ανθρώπινες σχέσεις χωρίς υποχωρήσεις δεν υφίστανται, δεν στεριώνουν, όπως και ο άνθρωπος που φέρεται έτσι δεν έχει προσωπικότητα, γίνεται άβουλο πλάσμα, εύκολος στόχος βολής για πολλούς κακοπροαίρετους. Μπορείς κι εσύ να εκδηλώσεις την άρνησή σου, ευγενικά, δείχνοντας παιδεία και επίπεδο, ‘’σπάσε και κανένα αυγό’’ όπως λένε κάποιοι και αν κλείσεις και καμία πόρτα δεν έγινε και κάτι…δεν χωράνε όλοι δίπλα μας και πραγματικά δεν αξίζουν όλοι να σε απολαμβάνουν.. η προτεραιότητα είσαι εσύ και δεν αξίζει να σε υποβιβάζεις ούτε να συμβιβάζεσαι με κάτι λιγότερο από αυτά που λαχταρά η καρδιά σου..
Ο πρώτος που θα σου δώσει την μέγιστη σημασία να είσαι εσύ, εσύ θα νοιαστείς για το ‘’εγώ’’ σου που είναι ξεχωριστό, σημαντικό και αυτό μαγικά θα κάνει και τους δίπλα σου να σε προσέχουν ως μια προσωπικότητα αξιοσέβαστη κι αξιαγάπητη.
Comments