Έχεις προσέξει να περνάνε από δίπλα σου κάποια πρόσωπα με πολύ φωτεινά χαμόγελα και με βλέμμα, που αν κι έχει μια μικρή θλίψη, έχει όμως μια σπίθα και μια λάμψη από την δίψα τους για την ζωή, όλο δύναμη κι αντοχή ? Άνθρωποι με μεγάλο παρελθόν, που μπορεί να έχουν ακόμα ανοιχτές πληγές, μα αυτοί ξέρουν καλά πως αν δεν πιάσεις πάτο, να φτάσεις εκεί που δεν πάει πιο χαμηλά, μόνο τότε θα βρεις τη διαδρομή που είναι πια μονόδρομος κι οδηγεί μόνο προς τα πάνω.
Θα σου έλεγαν… αν τους ρωτούσες , να μη φοβάσαι το σκοτάδι και να μη σε τρομάζει ο βυθός, να μη φοβάσαι να χάσεις την ψυχή σου, να πονέσεις, να απογοητευτείς, να απελπιστείς, να γκρεμίσεις ελπίδες και προσδοκίες, να σπάσεις σε κομμάτια, να ρισκάρεις να τσακιστείς, να πέσεις με τα μούτρα και να τα σπάσεις. Να μη φοβηθείς να φτάσεις στο σημείο που θα πεις πως δεν μπορείς άλλο να προσπαθείς, πως δεν θα τα καταφέρεις, πως είσαι άδειος και πως όλα έχουν πάρει φωτιά μέσα σου… γιατί αν δεν καείς, πώς θα σκορπίσεις φως άραγε ?
Όταν θα γκρεμιστούν τα όνειρά σου , τότε θα μπορέσεις να ονειρευτείς ξανά χωρίς περιορισμούς αυτή τη φορά και χωρίς αμφιβολίες, όταν θα έχεις πια χάσει τον εαυτό σου, τότε θα τον χτίσεις απ’ την αρχή με ελπίδα κι όχι παράπονο, με κουράγιο κι όχι απόγνωση.
Μόνο μέσα από τον πόνο, θα τον νιώσεις τον εαυτό σου, θα τον γνωρίσεις και θα βρεις τον τρόπο να ενώσεις τα σπασμένα σου κομμάτια για να συμπληρώσεις το παζλ απ’ την αρχή, κομμάτι-κομμάτι, πληγή-πληγή.
Γιατί οι άνθρωποι που έχασαν την ψυχή τους, δεν έχουν τίποτα να φοβούνται πια, γιατί έμαθαν από εκείνους που πληγώθηκαν και πόνεσαν, από εκείνους τους ίδιους που τους χάρισαν την πλάτη τους για να στηριχτούν, από εκείνους και έφαγαν την μαχαιριά και το μάθημά τους δεν τον ξεχνούν πια. Γιατί έχουν μάθει επίσης πια καλά, να στηρίζονται στις δικές τους δυνάμεις, έχουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους, γιατί ακόμα κι αυτόν τον έχασαν και τον έχτισαν απ’ την αρχή καλύτερο και πιο δυνατό, γιατί έπεσαν, μα βρήκαν την δύναμη και σηκώθηκαν. Και δεν το έκαναν πατώντας πάνω σε άλλους, γιατί η ηθική τους, είναι ο μόνος περιορισμός και δεν την πουλάνε για οποιαδήποτε λόγο και κόστος.
Μόνο αν αδειάσεις, από ανθρώπους κάλπικους , από περιττά φτιασίδια και κορδέλες, θα δεις τις επιθυμίες σου καθαρά, θα φτιάξεις όνειρα αγνά, όλο φως, με χρώματα ζωηρά και βαμμένα με την απόχρωση του κόκκινου, την ίδια απόχρωση που είναι βαμμένο το πάθος σου και που φαίνεται επίσης να είναι παρόμοια με αυτήν της καρδιάς σου, ένα χρώμα που σε ξυπνά αντικρίζοντάς το και λες και σε ταξιδεύει με κάποιο τρόπο με το άρωμα του το φρέσκο, το σχεδόν μεθυστικό…
‘’Αν δεν φτάσει ο άνθρωπος στο χείλος του γκρεμού, δεν βγαίνει η ράχη του φτερούγες να πετάξει..’’
留言