Όλες οι σχέσεις, είτε αυτές έχουν ως αντικείμενο ένα πρόσωπο που μας συνδέει κατι το ερωτικό , είτε κάτι συγγενικό , φιλικό ή τέλος πάντων διαπροσωπικό, είναι όλες τους να είναι δυναμικές. Δεν υπάρχουν κλισέ εφαρμογής για αυτές, είναι μια εξελικτική διαδικασία, σαν μια δράση με την αντίδραση της πάντα μαζί, σαν κάτι που μέσα από αυτό μαθαίνεις τον εαυτό σου σε σχέση με τους άλλους, έχοντας μια δυναμική, που έγκειται ακριβώς στο ότι διαρκούν μέσα σου για πάντα..
Όταν δύο άνθρωποι, που διαγράφουν τις πορείες της ζωής τους, φτιάχνουν ή έχουν ίσως ήδη τις καριέρες τους, έχουν την προσωπική τους ζωή, τους φίλους τους, την ανεξαρτησία τους και η ζωή τους έφερε κοντά κι ερωτεύτηκαν, θα χρειαστεί να βρουν την χρυσή τομή, αν θέλουν να συνεχίσουν να χαίρονται μαζί, για καιρό ακόμη κι άλλο.
Θα τους έρθουν και χωρίς καμία ειδοποίηση, τα διλλήματα ή ψευτοδιλήμματα όπως και στους εικοσάχρονους , του στυλ κι εγώ .. ‘’Τώρα ? Θυσιάζουμε τον προσωπικό μας χώρο και χρόνο ? Και αν ναι, σε ποιο βαθμό? ‘’ Το δε αυτό πολυπόθητο 24ωρο που μπορεί να θέλει ο άλλος να σου διαθέσει και να σου αφιερώνει γιατί απλά σε έχει ερωτευθεί και γιατί μπορεί να του έχει λείψει αλήθεια ,αυτή η αγκαλιά και το μοίρασμα, καιρό τώρα, μα εσένα σου φαίνεται δύσκολο να κάνεις το ίδιο?
Και κάτι οι ενοχές και η προσπάθεια να αναρωτηθείς μήπως είσαι εγωιστής που θέλεις να κρατήσεις κάποιες από τις συνήθειες σου, να απλωθείς στο κρεββάτι σου και να δεις κάποιους από αυτούς τους φίλους σου, που τόσα χρόνια μοιράστηκες δάκρυα και καημούς μαζί τους κι ήταν εκεί.. είναι όντως λάθος να υπάρχουν ως ενδόμυχες σκέψεις μέσα σου? Ή μήπως και σε αυτούς που τώρα είναι πλάι σου, γυρνάνε οι ίδιες σκέψεις στο κεφάλι τους κι ας μην τολμούν να το παραδεχτούν ανοιχτά ?
ΟΧΙ, με μεγάλα και με κεφαλαία τα γράμματα γραμμένο. Δεν είναι λάθος και ξέρεις γιατί? Γιατί στις σχέσεις που μπορούν να δημιουργήσουν και να αναπτύξουν έντονα και βαθιά συναισθήματα μεταξύ ανθρώπων , δεν χωράνε δεσμοί που να εξαρτούν την ύπαρξή τους ο ένας από τον άλλο, που δεν έχουν την απεγνωσμένη ανάγκη να είναι ‘’αυτοκόλλητοι’’, να είναι πάντα και παντού μαζί, σε όλες τις δραστηριότητες παρέα, που έχουν ανάγκη να είναι ο ένας προέκταση του άλλου. Ποιος λέει ότι ο έρωτας είναι αποδεκτός μόνο στην εξαρτητική του μορφή?
Μήπως ψάχνεις να κάνεις κάτι με το κενό μέσα σου που προσπαθείς να το γεμίσεις από τον άλλον? Μήπως η μειωμένη αυτοεκτίμησή σου, που παίρνει τα πάνω της όταν κάποιος σε χρίζει ως τον πιο πολύτιμο άνθρωπο στη ζωή του, γίνεται η καθημερινή σου ‘’ένεση’’ ? Μήπως τελικά απαιτείς και καμία φορά επαιτείς τις ασφυκτικές σχέσεις γιατί χρειάζεσαι κάποιον να σε κάνει να νιώσεις ‘’λαμπερός’’ και επιθυμητός, γιατί από μόνος σου δεν το βλέπεις ?
Ίσως να είναι μια καλή αφορμή τώρα που το σκέφτεσαι διαβάζοντας το άρθρο αυτό ,να ανοίξεις τον εαυτό σου στην πιθανότητα να σχετιστείς με νέους όρους, δηλαδή να το πω κι αλλιώς , χωρίς όρους. Κάνε τη δέσμευση με τον εαυτό σου, να μείνεις στο παρόν, δίχως ναι μεν αλλά και προβληματισμούς για το αύριο, το μεθαύριο και το τι θα γίνει στο μέλλον, απλά άσε το να κυλήσει και με την ψυχραιμία που δίνει στον καθέναν μας η επίγνωση πως ό,τι κι αν συμβαίνει, θα προχωρήσεις και θα είσαι και καλά.
Σκέψου λίγο την οπτική ότι η αξία μιας σχέσης δεν κρίνεται κατ’ ανάγκη από το πόσο χρόνο και χώρο έχει ο ένας στην ζωή του άλλου, μετρημένα σε ώρες, μα σε ποιοτική επικοινωνία και μοίρασμα , που θα εκπλαγείς ευχάριστα, αν το νιώσεις κιόλας.
Γιατί κάθε σχέση, με όποια μορφή κι αν έχει, μας βοηθά να παρατηρήσουμε τον εαυτό μας, να ορίσουμε μέσα μας τα όριά μας και να δούμε ψύχραιμα τις συμπεριφορές μας, άλλοτε πόσο υστερικά φερόμαστε, πόσο εγωιστικά αντιδρούμε και άλλοτε πόσο δραματικά ζούμε μέσα σε αυτές τις σχέσεις που φτιάχνουμε.
Οι σχέσεις μας είναι το κεφάλαιό μας για να επενδύσουμε στο παρακάτω και να πάμε ακόμα πιο πέρα.
Κράτα το καλά στο μυαλό σου λοιπόν, πως δεν υπάρχει καμία εξάρτηση , κανενός είδους που να σου χρειάζεται για να ζήσεις. Το πολύ φαγητό σκοτώνει, το πολύ ποτό επίσης, η πολύ γυμναστική μπορεί να τραυματίσει τους μυς σου, η ζάχαρη γλυκαίνει μα σκοτώνει το ίδιο γλυκά ύπουλα, η ανάγκη για αγάπη σε αποπροσανατολίζει και οι εξαρτητικές σχέσεις σε ορίζουν, άρα πάλι εσύ δεν κοντρολάρεις το ‘’τιμόνι’’. Κάθε ‘’χρήση’’ είναι να γίνεται σε συγκεκριμένο βαθμό και μέγεθος , διαφορετικά κάθε συνθετικό που προστίθεται της αλλάζει τη την λειτουργία και τις συνθήκες, είτε λέγεται κατά-χρηση, είτε γίνεται εξά-ρτηση.
Δοκίμασε λοιπόν πρώτα από όλα τα όρια σου, δοκίμασε να κρατήσεις στην ζωή σου και να έχει η καθημερινότητα σου τις λίγες και πραγματικές ανάγκες σου, γιατί υπάρχουν άπειρες οι φανταστικές που βάζεις και δημιουργείς και όντως δεν υπάρχει καμιά ανάγκη…. να ζει κανείς μέσα σε καμία απολύτως ανάγκη...
Comments